Co zrobić ze zbuntowanym nastolatkiem?

Radzenie sobie ze zbuntowanym nastolatkiem może być skomplikowane, ale pierwszą rzeczą o której należy pamiętać jest to, że z pewnymi wyjątkami bunt jest w rzeczywistości pozytywny, ponieważ w dłuższej perspektywie pomoże im znaleźć własną życiową drogę. To, że osoba się buntuje, nie oznacza, że już nie kocha swojego otoczenia lub że nie potrzebuje już twojej ochrony.

Musimy najpierw spróbować być empatyczni i zrozumieć głębokie zmiany, które nastolatek przechodzi. Bardzo ważna jest również płynna komunikacja. Nie chodzi o zmuszanie ich do rozmowy, jeśli tak naprawdę nie chcą, ale o pokazanie, że jesteś gotów słuchać. Przydatne może być również dzielenie się własnym doświadczeniem (w końcu wszyscy dorośli przechodzili przez okres dojrzewania), aby mogli mieć jakiś wzór do naśladowania, choć niechciane rady nie są na ogół dobrze przyjmowane.

Ważniejsze od mówienia jest słuchanie, a ważne jest, aby dziecko czuło się słuchane. Nastolatek nie jest już dzieckiem i jego zdanie powinno być brane pod uwagę, poza tym aktywne słuchanie sprzyja wyrażaniu obaw i wątpliwości, na które nie pozwoliłyby inne rodzaje postaw. Podobnie, debata i docenianie opinii na różne tematy może przyczynić się do lepszego wzajemnego zrozumienia.

Musimy również starać się nie być autorytarni i szanować wolność i autonomię nastolatka: w przypadku braku porozumienia, negocjacje mogą być optymalnym sposobem na znalezienie stanowiska, które spodoba się obu stronom. Zakaz lub nieuzasadniona kara spowoduje jedynie reakcję i ewentualne bardziej wyraźne nieposłuszeństwo. Nie powinno się tolerować oczywistego braku szacunku czy agresji, a fakt negocjacji nie oznacza poddania się wszystkiemu, czego oczekuje.