Kontrkultura w społeczeństwie
Historia była pełna sprzeczności w całym istnieniu człowieka. Nigdy nie brakowało ruchów, które opierają się rządowi i poszukują innych form wyrazu. Sokrates jest jednym z wielkich przykładów tego typu myślenia, przeciwstawiającego się establishmentowi, myślenia pełnego kreatywności i pewności w podejściu. Ten słynny filozof był tak przeciwny rządowi, że jego rewolucyjne wypowiedzi doprowadziły do skazania go na karę śmierci.
Socjologia uważa tego typu ruchy za kontrkulturowe; to znaczy, że chodzi o ekspresje przeciwstawiające się temu, co jest kulturowo akceptowane przez społeczeństwo. Kontrkulturowe jest więc wszystko to, co sprzeciwia się społecznie oficjalnemu życiu grup ludzkich.
Do najsilniejszych i najbardziej rozpoznawalnych ruchów społecznych i kontrkulturowych ostatnich czasów należy ruch hipisów, którzy przedstawili własną filozofię i otwarcie przeciwstawili się wojennym ruchom świata. Ich masowe spotkania w Londynie i Waszyngtonie mogą być przykładem tego, o czym tu mówimy.
Hipisi stworzyli własną filozofię i otwarcie sprzeciwiali się ruchom wojennym świata.
W sferze ekonomicznej cały świat przeżywa dziś ruchy kontrkulturowe, które przywracają barterowi jego utylitarne znaczenie dla zaspokajania ludzkich potrzeb. Ponad sto małych miast w całej Europie rozważa wprowadzenie własnych modeli gospodarczych opartych na barterze. Stawiają opór temu, co narzuca Unia Europejska (UE) i wdrażają szereg działań, które w realny i praktyczny sposób ułatwiają im przetrwanie. Stworzyli nawet własne waluty, niektóre z nich zostały zatwierdzone przez władze lokalne.
Klasycyzm?
W rzeczywistości ruchy kontrkulturowe wywodzą się zasadniczo z różnic pokoleniowych, które w naturalny sposób wywołuje sama ewolucja, a których społeczeństwo nie jest w stanie wchłonąć, przetworzyć i ukierunkować.
Każde społeczeństwo ma swoje zasady, które znajdują odzwierciedlenie w systemach prawnych, począwszy od konstytucji politycznych, poprzez ich regulacje, kodeksy i zwykle ustawy. Ale ewolucja społeczna nie jest statyczna jak prawa. Członkowie społeczeństwa zmieniają swoje sposoby postrzegania zjawisk i oczywiście, także sposoby rozwiązywania problemów.
José Luis Herrera Zavaleta, meksykański filozof, w swoim eseju Filozofia i kontrkultura stwierdza, że ruchy te istniały od starożytności. I to on właśnie ukazuje Sokratesa jako maksymalnego przedstawiciela antysystemowego ruchu społeczeństwa ateńskiego. „Swoimi naukami łamał formy zakłamanego społeczeństwa i to przyniosło mu dyskredytację, którą przeprowadzili pochlebcy, zawodowi oszczercy na usługach klasy rządzącej w Atenach, a następnie skazali go na śmierć” – mówi filozof.
Kontrkultura to życie, ale życie z perspektywy grup, które postrzegają kulturę w różny sposób i mają prawo żyć w ten sposób. Państwo powinno więc być tylko tym moderatorem społecznym, który umożliwia i ułatwia harmonię między różnymi formami ekspresji, które w ostatecznym rozrachunku są prawdziwym źródłem powstawania tych kontrkulturowych ruchów na całym świecie.
